همشهری آنلاین - سحر جعفریان: اگر رویه‌های تفکر پژوهشی را در نظام آموزشی جای دهیم، نسلی پرسشگر و اندیشمند تربیت خواهیم کرد که آثارش به پیشرفت و توسعه ختم می‌شود.
«شیرین توانا»، روانشناس کودک ضمن بیان این موضوع، می‌گوید: «در گام نخست تربیت کودک پرسشگر، نیاز است که زمینه و ابزار اندیشه فراهم شود. نباید آنها را متکی و محدود به کتاب‌های درسی و خودمان کنیم. باید طوری پرورش یابند که بدون حضور ما و تکیه بر منابع درسی خود، در هر محیط اجتماعی دیگر کنجکاوانه به بیان پرسش‌های خود بپردازند. تقویت خطرپذیری فکری و رویارویی با معماها، دادن مسئولیت ذهنی به کودکان و نوجوانان که به دنبال پاسخ بروند، آغاز تفکر پژوهشی است. در این گذار بهتر است اول خلاقیت را در کودکان پرورش دهیم و بعد هم کنجکاوی آنها را براساس استعدادشان در مسیری درست هدایت کنیم نه کنترل!» توانا ادامه می‌دهد: «اگر کودک پرسشگر می‌خواهید باید خودتان هم پرسشگر باشید و از ندانستن شرم نکنید. گاهی سعی کنید کمیت و کیفیت آموخته‌هایتان را با پرسش‌های متنوع به چالش بکشانید. در این چالش، کودک خود را نیز مشارکت دهید تا در دانسته‌هایش به سطح بالاتری ارتقا یابد. برای تقویت روحیه پرسشگری همواره با دید ذره‌بینی به دنیای اطراف بنگرید چون هنوز هم نظریه نویافته روان‌شناسان تربیتی مبنی بر اینکه «شکل پذیری شخصیت در دوران کودکی اتفاق می‌افتد» به قوت خود باقی است. بنابراین از همان کودکی این روحیه را در فرزندتان تربیت کنید. کودک هرچه بزرگ‌تر می‌شود، شوق و ذوق او به دانستن و فهمیدن بیشتر می‌شود تا به نادانسته‌های خود برسد. با حوصله باشید و به همه پرسش‌های کودک حتی اگر فرصت یا علم کامل آن را ندارید، گوش کنید و بعد در فرصت مناسب، پاسخ‌های درست و کامل را به او آموزش دهید. در یک نوع طبقه‌بندی کلی، می‌توان گفت سوالات به ۲ گروه باز و بسته تقسیم می‌شوند. سوالات باز همان‌هایی هستند که کودک شما را متفکر و اندیشمند می‌سازند.»
نظر شما